این روزها دور شده ای انگار ....

می دانم مشکلت چیست ... ولی درک نمی کنم بی من بودنت را ....

دلم هراسان شده مهرداد ....

ترس بر دلم چیره شده ....

نکند بی ت بمانم....

حواست را پی دلم روانه کن....

این روزها سخت ویرانم....

و تو شاید حواست نیست که بهمن است ...

ماه ویران من....

ماه پریشانی هایم....

حواست نیست شاید ...من بهمنی ام....

و حالا که تب و تاب بهمن مرا گرفته ...کسی حواسش نیست ....به ماه بودنم....

جان لحظه هام درد میکند ....

نگران درهای بسته نیستم

باز می شوند همه شان

نگران توام که کدام طرف آستانه می ایستی ...

درد...، درد است
دلخوش مکن به وارونه خواندنش
تنها تویی و تنهاییت
تویی و باران پشت پنجره،
دوربین را بچرخان

کلید را لمس کن
حرکت...
زندگی آغاز میشود
دیگر بار در شکوه چشمانت
وجود پر مهرت
و دست های تو
برای گشودن درهای دردناک جهان کافیست
باور کن
چونان همیشه
خدا را
صمیمانه باور کن

ع ش ق اگر چه حرف ربط نیست

ربط می دهد مرا به تو

شوق را به جان

رنج را به روح ...

همچنان که باد ...

خاک را به دشت ...

ابر را ب کوه ...